www.merlinrpg.fora.pl

Letard

-Cóż, popełnia błędy, to fakt- Letard podparł brodę na pięści.- Ale co my, zwykli ludzie możemy na to poradzić. Co bądź, ja jestem jedynie rycerzem, a ty pani...- spojrzał niepewnie na rozmówczynię. Sam nie wiedział kim jest, wyglądała na zwykłą kobiete, jednak czaiła się w niej jakaś tajemnica, a on nie mógł jej odgadnąć.

Nimueh

- Tak, jesteśmy tylko zwykłymi ludźmi powtórzyła, jednak z pewną wesołością w głosie. - Ciekawe jednak co powiedziałby Uther, gdyby wiedział, ze na jego dworze jest pełno magii. Ma ją pod samym nosem...

Letard

-Tak?- rycerz przysunął się z uśmiechem bliżej stołu.- Mało bywam w Camelot, nie wiem, co się dzieje- stwierdził.

Nimueh

- Nikt o tym nie wie w Camelot. No prawie nikt - powiedziała z błyskiem w oku. - Ale to nie nasza sprawa - powiedziała jednak takim tonem, który wskazywałby na coś całkowicie przeciwnego.

Letard

-No tak, to nie nasza sprawa- skwitował jednak takim samym tonem jak wcześniej Nivian.- Choć... przy dłuższym zastanowieniu- uśmiechnął się ukazując białe zęby.

Nimueh

- Masz coś przeciwko niemu? Jesteś rycerzem, a jednak nie żyjesz pośród nich, jak reszta. Coś cię odpycha od Camelotu, prawda? Wolisz żyć po swojemu.

Letard

-Sam nie wiem...- tak było, ta niepewność chwilami go denerwowała. Choć jednak było wiele prawdy w słowach kobiety, coś nie pozwalało mu żyć z innymi rycerzami Camelotu.- Jako rycerz powinienem być wiernym i oddanym sługą, jednak...

Nimueh

- a jednak czułes, że to nie jest do końca to, czego chcesz. Brakowało ci pewnej swobody i tego, czego sam byś dla siebie pragnał, prawda? - zapytała.

Letard

Letard zaśmiał się sam do siebie i wbił wzrok w blat, który miał przed sobą.
-Gdybym był zwykłym wieśniakiem, wystraszyłbym się, że czytasz ze mnie pani niczym z otwartej księgi... Ale nim nie jestem- skwitował i uśmiechnął się jeszcze raz.

Nimueh

- Czyli się nie wystraszyłeś. Dobrze wiec, że siętego nie obawiasz - usmiechnęła się zadziornie. - Moze jednak powinieneś się bać.

Letard

-Czego mam się bać?- spojrzał na nią.- Do takich rzeczy nawet ja potrafię dojść, gdy zaobserwuję zachowania danej osoby.

Nimueh

- Moze tego, ze zacznęci mówić o czymś, co sam chowasz gdzieś głęboko - zasmiała się. - Nie, nie musisz się obawiać - dodała, prześwietlajac jednak go dokładnie. W swoim umyśle zobaczyła scenę z jego przyszłości. Uśmiechnełą siędo siebie. - Silny, młody, uparty rycerz...

Letard

-Jak każdy- potrzepał głową.- Już taki los rycerzy.

Nimueh

- Los bywa różny. Nawet nie wiesz jak bardzo, oj nie wiesz... - mruknęła, wstajac z krzesła. Podeszła do świec, które zapaliła jednym ruchem dłoni. Po chwili je zgasiła. - Wszystko moze sięzdarzyć, a każdy człowiek jest inny. Nie jesteś schematen Letardzie.

Letard

Letard zmarszczył brwi, gdy dostrzegł zapalający się i gasnący płomień. Od początku wyczuwał coś w tej kobiecie.