www.merlinrpg.fora.pl

Letard

-Oczywiście- rzucił.- Chyba pojadę już do Camelot- stwierdził.

Nimueh

- Jesli chcesz ruszać, nie będę cięzatrzymywać - tak naprawdę o to jej własnie chodziło. taka sytuacja była jej na rękę. Potrzebowała go już teraz. - Nikomu nie wspominaj o mnie ani słowem.

Letard

-Rozumiem- skłonił się i ujmując delikatnie dłoń czarodziejki ucałował ją.- Wiedz, ma pani, że cię nie zawiodę- podszedł do konia i po chwili znikał pomiędzy drzewami.

//Camelot

Nimueh

/???

Nimueh pojawiła się pod starym dębem. Obserwowała nieznajomego, który przemierzał te strony. Czułą w nim moc i uśmiechnęła się do swoich myśli.
- Witaj przybyszu w Camelot - odezwała się, pojawiając się nagle tuż przy nim.

Aliastir

/Post numero un

Aliastir szedł spokojnie niedaleko dębu. Nagle ujrzał jakąś kobietę. Czuł od niej magiczną moc. Jak zawsze, ubrany na czarno z czarną peleryną. Podszedł do niej i skłonił się lekko.
- Witaj. Zwę się Aliastir - rzekł patrzać na nią.

Nimueh

Skinęła głową uprzejmie, przyjmując jego powitanie.
- Aliastir... - powtórzyła. Gdzieś już słyszała to imię, a przynajmniej miała dziwne przeczucie, że skądś to imię zna. - Co cię sprowadza w te strony? Czy nie wiesz, że w Camelot magia karana jest śmiercią? - zapytała, celowo nie przedstawiając się teraz.

Aliastir

- nie zmierzam do Camelot. A w tych stronach często bywam - odpowiedział spokojnie lustrując ja wzrokiem.

Nimueh

- Wystarczy, ze już jesteś w zasięgu panowania Uthera Pendragona. Lepiej uważać - ostrzegła go szczerze. - Jestem Nimueh - przedstawiła się. - I wiem najlepiej, jak wielka jest nienawisć króla wobec nas.

Aliastir

pokiwał głową. Cóż, nie bał się króla.
- Dziękuje za przestrogę - odparł spokojnie. Zaczęło go to zastanawiać.
- Jestem ciekaw czemóż tak jest... - zamyślił się.

Nimueh

- Uther obwinia magię za przyczynę największych strat, a przede wszystkim za śmierć żony. Od tamtego czasu magię traktuje jak zło najwyższe, a czarowników zawsze skazuje na męki i śmierć.

Aliastir

Nie podobało mu się to.
- zasanawiące. I tak dziękuje za ostrzeżenie. Muszę chyba znaleźć sobie inne miejsce.... - odpowiedział zamyślony.

Nimueh

- W górach można znaleźć dobre schronienie. Możesz z resztą być moim gościem, jeśli chcesz - uśmiechnęła się łagodnie. - ja chyba wiem najlepiej, jak zachować swą obecność w sekrecie.

Aliastir

Uśmiechnął się przyjaźnie.
- z wielką przyjemnością - odrzekł pogodnie. Cóż, że był inny wiedział...
- Którędy? - spytał rozglądając się po równinie. Było tu ładnie, bardzo ładnie. Zrobił kilka kroków w jakimś kierunku. Wiatr poruszał jego czarną peleryną.