www.merlinrpg.fora.pl

Uther Pendragon

/ Dziedziniec

To było dawno. Za lepszych czasów - powiedział siadając na swoim miejscu. - Usiądź proszę - wskazał na miejsce na przeciwko siebie.
- Wiesz dobrze, ze sytuacja jest trudna - zaczął.

Haley

- Tak wiem. Wiem także że ważną sprawą jest zachowanie pokoju dlatego zostałam wysłana do Camelotu choć jestem jedynym dzieckiem co czyni mnie dziedziczką tronu - powiedziała siadając

Uther Pendragon

- Rozumiem, że zostałaś odpowiednio powiadomiona o sprawie i tego, jak bardzo nie toleruję kradzieży i napaści - spojrzał na nią poważnie. - Gdyby to zdarzyło się raz, ale nie. Było tego więcej, a to wprowadza mnie w stan gotowości do działań zbrojnych.

Haley

- Tak zostałam odpowiednio powiadomiona o sprawie....Mój ojciec także ma dużo na głowie. W końcu jestem w odpowiednim wieku do zamążpójścia. Zapewne teraz będzie szukał mi męża...dlatego ja zostałam przysłana tutaj na znak iż nasze księstwo nie chce wojny

Uther Pendragon

- Ja też jej nie pragnę, jednak... czasem ciężko mi tolerować pewne sprawy. Dajesz palec, a utną ci całą rekę - powiedział surowym tonem. - Przymykałem oko na to, co się działo, a jednak potem było gorzej. Powiedz mi, pani, jak mam tolerować takie zachowanie? Nie mogę pozwolić na to, by moim podwładnym zabierano ich dobytek. Kradliście, zamiast poprosić o pomoc.

Haley

- Nie mogliśmy nic na to poradzić. Możemy rządzić księstwem lecz nie wszystko widzimy....W dodatku te napaści nie są tylko na ludność Camelotu my także przez nie cierpimy. - powiedziała. Nagle zapiekł ją bok brzucha. Nie wiedziala co sie dzieje, czy to jadło które zjadła w karczmie tutaj

Uther Pendragon

-Uther zauważył zmianę na jej twarzy.
- Coś się stało? - zapytał, obserwując jej ruchy i miny.

Haley

- Nic nic powinno niedługo przejść - powiedziała do niego. Nie mogłą przecież okazać słabości. Musiała zmienic temat
- A jak sie miewa twój syn arthur ?

Uther Pendragon

Uther milczał chwilę, przeszywając ją wzrokiem. Był pewny, że coś było nie tak, jednak nie odzywał się na temat słowem.
- Artur? Dobrze, powoli stawia czoła coraz to większym wyzwaniom i ma więcej obowiązków. Nie ma go w zamku, opuścił zamek ze swoim sługą.

Haley

- Ach miałam nadzieje, że go poznam. No ale pewnie mnie juz nie pamięta - powiedziala do Uthera.

Uther Pendragon

- Nie mam pojęcia - powiedział szczerze. - Na pewno się spotkacie jeszcze. Dziś albo jutro powinien wrócić. A ty pani, przecież nie wyjedziesz dzisiaj. Na zamku zapewne znajdzie się ktoś, z kim mogłabyś porozmawiać, lub kogo pamiętasz.

Haley

- Byłam małą dziewczynką. Pewnie nikt mnie nie pamięta ....zresztą wspomnienia to tylko coś co pozostaje w naszej duszy.....i tak opuszcze zapewne rodzinny dom

Uther Pendragon

- Tego nie wiesz, moja droga - podniósł się, by podejść do okna. Popatrzył na swoich poddanych, po czym westchnął cicho.
- Negocjacje i rozmowy odłożymy na później. Odpocznij trochę, a po wieczerzy znowu tu przyjdziemy.

Haley

- Wiesz czasami zastanawiam sie z kim los mnie połączy ?. Podobno ojciec rozmawia z kimś z Camelotu. Nie wiesz o kogo chodzi ?

Uther Pendragon

- Szlachetnie urodzonych jest tutaj wielu. Spora ich ilość wyjeżdża, by różne sprawy omawiać. Nie wiem o kogo chodzi, jednak na pewno jest to ktoś z najbardziej możnych i wysoko urodzonych młodzieńców. Zapewne wielu jest kandydatów.