www.merlinrpg.fora.pl

Alan

-Proces przygotowywania chłopców do roli druidów zaczyna się od podawania mikstur mających na celu zwiększenie pojemności ich umysłu i przystosowanie ich do szybkiego absorbowania wiedzy oraz nabywania nowych umiejętności. Wszystkie mikstury muszą być podawane w dokładnych ilościach i odstępach czasowych, jakakolwiek pomyłka grozi ogromnymi powikłaniami. Niestety, jeden z druidów nie dopilnował mnie i dostałem się w niepowołane ręce, tym samym przestano mi podawać mikstury- wyrecytował, otwierając powoli oczy. W końcu podniósł się i spojrzał na nieznajomą.- Konsekwencje były takie, że stałem się opóźnionym w rozwoju chłopcem.

Yvaine

- To jest... okropne! - powiedziała z przestrachem. - Jak oni mogę robić coś takiego? Przecież to przeczenie naturze ludzkiej. Na pewno można to zrobić inaczej! Przecież bład oznacza kalectwo! I tobie się to przytrafiło? Straszne! - powiedziała szczerze.

Alan

-Właśnie tak, niestety ja jestem przykładem tego, jak drobna pomyłka może zniszczyć ludzkie życie. Na szczęście w moim przypadku działanie mikstur powoli osłabło i w wieku lat dwudziestu mogłem normalnie zacząć naukę, nawet szybciej mi ona szła. Myślę, że to też sprawa eliksirów. Niemniej, są przypadki, w których człowiek do końca życia zostaje kaleką.
Alan położył się na powrót.
-Teraz nie narzekam- uśmiechnął się, tak bardzo to lubił robić.

Yvaine

- Jesteś pewnie bardzo uzdolniony. Mozesz robić wiele rzeczy, prawda? - podparła brodę dłonią i nadal wpatrywała się w niego ciekawie. - Jesteś bardzo interesującą osobą. I jak najbardziej nie uważam cię za głupiego.

Alan

-Potrafię, to fakt, nieczęsto się tym chwalę. Wolę spokojne życie, jednak gdy trzeba, potrafię być do złudzenia druidem. A tak... My tu gadu, gadu, a ja nawet nie znam twego imienia, pani- odciągnął się do góry i usiadł po turecku.- Ty wiesz o mnie bardzo dużo, a ja...- pokręcił głową.

Yvaine

- Lady Yvaine - powiedziała. - Ale wolę po prostu Yvaine, lub Yve. Mój ociec jest jednym z doradców króla. Przebywam w jego siedzibach równie często, jak w swoim domu, poza zamkiem. Ojciec nie chciał, byśmy tam mieszkali. Mnie to także jest na rękę. Łatwiej mi się gdzieś wyrwać - wyjaśniła.

Alan

-Rozumiem Yve- powiedział, kładąc nacisk na jej imię.- Bez pytania przejdę na to bez tytułu, gdyż tego nie lubię.
-Powiedz mi, jak daleko zaszło tępienie magii w tych stronach, gdyż ja z Camelotu nie jestem, a z odległych miejsc.

Yvaine

- Tutaj za magię się traci życie - powiedziała poważnym głosem. - Ludzie giną gdy odkryje się ich dar. Uther nie zna dla nich litości. Każdy, kto ma w sobie choć odrobinę mocy, którą się odkryje przypłaca to życiem. Nie ma dla magii miejsca.

Alan

-A czym zawdzięczamy sobie taką niechęć u króla- powiedział mając na myśli siebie i resztę ludzi posiadających dary.

Yvaine

- Nie mam pojecia - powiedziała szczerze. - Coś jednak musiało się stać poważnego, że nagle zaczął wszystkich tępić. Nawet wygnał swoją przyjaciółkę, potężną czarodziejkę. Ostatnio znów zgineły kolejne osoby. Aż się zaczynam bać o swoje życie - opuściła głowę.

Alan

-Więc ty też masz coś wspólnego z magią- pokręcił głową.- Trzeba uważać i tyle. Nie wiem jaki ma stosunek do Druidów nasz władca. Czy zapuszczają się w ogóle do Camelotu jacyś druidzi?

Yvaine

- Tak, potrafię uzdrawiać. Wystarczy, ze na chorym miejscu położę dłoń i skupię się na mocy, a wszystko się goi. Lekkie choroby też potrafię cofnac - dodała. - Druidzi? Nie, raczej unikają naszego terenu. a kiedy jakiś sie zjawi od razu wydany zostaje rozkz, by go złapać.

Alan

-Więc lepiej pozostać zwykłym wędrowcem- westchnął.- Bardzo przydatna umiejętność- dodał po chwili.- Co ja potrafię, bo skoro ty już powiedziałaś to i mi wypada, mam doskonały wzrok, siłę ponad przeciętną- zaczął wyliczać.- Często widzę w innych to, czego nie dostrzegają zwykli ludzie, miewam prorocze wizje. Dodatkowo coś tam nauczyłem się od starego druida, podstawy ziołolecznictwa- wzruszył ramionami.- Najbardziej obawiam się tego, że to nie jest koniec moich umiejętności, przez wcześniej opowiedziany incydent z eliksirami nie wszystkie ujawniły się i czasami mam tak, że zasypiam, a rano stwierdzam, że przybyła mi jakaś umiejętność.

Yvaine

- Nie wiedziałam, ze coś takiego w ogóle jest możliwe- rzekła zaskoczona. - Znaczy to dodawanie mocy poprzez sen. jest to niezwykłe, nawet dla mnie, chociaz sama przecież rozumiem magię lepiej niż inni. Sama jej doświadczam.

Alan

-Hmm.. może nie tyle przez sen, co przez stopniowe słabnięcie działania wszystkich mikstur. Rozum też powracał mi z dnia na dzień, sam nie wiedziałem wtedy, co się ze mną dzieje. Tak duża dawka informacji dopłynęła do mego umysłu, że przez dwa dni leżałem nieprzytomny w jakiejś jaskini- westchnął.