www.merlinrpg.fora.pl

Yvaine

- Nie wygłupiaj się! - oswobodziła jedną rękę. - Krwawisz - powiedziała poważnie. Wyciągnęła ku niemu rękę i zatrzymała ją nad raną. Błysnęło delikatne światło, po którym dziewczyna odsunęła rękę. - Gotowe - rzekła cicho, widząc, że po stłuczeniu nie ma śladu.

Alan

-Czy mogę już wrócić do moczenia pewnej dziewczyny, pani medyk?- zapytał sarkastycznie.- Coś czuję, że strasznie się jej do tej wody pali.

Yvaine

- Jesteś niepoprawny1 - wypaliła na w pół ze złością ,na w pół z rozbawieniem. - Wrzucisz mnie do wody i co? jak się mam potem tłumaczyć? - spojrzała na niego pytająco.

Alan

-Hmm... że ci się noga podwinęła- odpowiedział ze śmiertelnie poważną miną.

Yvaine

- Chyba tobie - rąbnęła go pieścią w brzuch. - A masz! - zrobiła minę obrażonej księżniczki Razz

Alan

-A wiesz, już mi się odechciało wrzucania cię do wody- odwrócił się.- Baby...

Yvaine

- Faceci! Nigdy ich nie zrozumiem - uniosła dumnie głowę - Wariat - powiedziała, szturchajac go ponownie, tym razem jednak był to czysto przyjacielski gest. Uśmiechnęła się do niego.

Alan

-Wariat- mruknął.- Obrażalska- zarzucił głową do tyłu, aby grzywka nie wchodziła mu do oczu.- Najpierw hahahi, a potem śmiertelna powaga. Zmiennocieplne jesteście, wiesz?

Yvaine

- A wy jesteście... buraki! - odgryzła się. - bez życia, humoru i niczego - powiedziała nieskładnie. - I tylko patrzycie, by kobietę uwieść i się zabawić. Dokuczliwe niedorajdy! z tego w ogóle pożytku nie ma Razz

Alan

-Buraki? Buraki?!- Bez humoru? Kto tu jest bez humoru, pani śmiertelnie poważna?- zmarszczył brwi.- A z tym ostatnim to już zupełnie przesadziłaś!- Alan niemal krzyknął.- Tylko siebie widzicie i tyle, zawsze biedne i poszkodowane, zawsze niewinne i sponiewierane przez mężczyzn.

Yvaine

- Bo tak jest1 Dranie przebrzydłe i fałszywe - pokazała mu język. - Zaraz ci ten nos rozwalę z powrotem chyba Razz

Alan

-Panie wiecznie pokrzywdzone! A rozwalaj sobie! A jak nie chcesz rączek pobrudzić, to sam sobie rozwalę!- krzyknął.- Proszę cię bardzo!- Z całej siły wymierzył w nos uderzenie z pięści i zachwiał się na nogach. W głowie mu zahuczało i poczuł, że po brodzie spływa mu krew, w ustach miał metaliczny posmak.
-Zadowolona? Czy poprawić jeszcze?- zagryzł wargę.

Yvaine

- Wiesz co, jesteś naprawdę... naprawdę... - nie dokończyła, tylko poskładała mu nos i wytarła krew. - A nic... - dodała spokojniej, po czym odwróciła siena pięcie i wolno ruszyła w stronę jeziora.

Alan

-Ach... ten gest miłosierdzia był zupełnie niepotrzebny, o pani. Dałbym sobie sam radę. Myślisz, że nie?

Yvaine

- To nie był gest miłosierdzia! Po prostu chciałam to zrobić - odpowiedziała, a w jej oku błysnęła łza. Usiadła pod drzewem, ukrywajac twarz w dłoniach.